Salade uit de tuin in zeven stappen

Er bestaat geen rationeel, op logische principes gebaseerd, excuus om het maken van een doodeenvoudige salade in zeven stappen fotografisch vast te leggen. Een salade zo simpel dat een dooie pier haar in een handomdraai uit zijn mouw zou kunnen schudden (vooropgesteld dat pieren armen hebben, met handen eraan en truien met lange mouwen dragen).

Ge hebt waarschijnlijk al geraden dat ik in een geval als did mijn zwarte tuinhanden daaraan afveeg. Aan rationale verklaringen toch.

Voor mij volstaat het dat a) ik deze salade met heel veel plezier heb gemaakt, b) bijna alle ingredienten uit de tuin komen en ik elk van hen in hun volle glorie wil laten zien en c) dat foto's maken tof is.

1. Neem een (on)rijpe pompoen (met rijpe pompoenen lukt het ook, maar de loop der klunzigheden zorgde er hier voor dat er een onrijpe pompoen met groene schil voor handen was), snij ze in kleine blokjes en pak ze dicht op elkaar in een bokaaltje. Peper en zout erbij en wat kruiden uit de tuin (hier tijm, maar ook wat laurier). Kook 1 deel azijn met 1 deel water en vul de potjes hiermee tot de pompoen onder staat. Dekseltje erop en laten afkoelen (als het dekseltje na een tijdje 'plop' of 'klik' zegt is de bokaal luchtdicht afgesloten). Dus eigenlijk pretty much zoals je augurken klaarmaakt. Maar dan de enigzins avontuurlijke versie. Als ge op safe wilt spelen raad ik een weckketel aan.

2. Als de pompoenblokjes minstens 48 uur gemarineerd zijn, kapt ge er een paar lepels van in de slakom. Samen met een fijngesneden mini-komkommer uit de tuin.

3. Hup, fijngesneden dille erbij.

4. Ruccola.

5. Sla.

6. Olijfolie, peper en zout erbij en mengen maar.

7. Ten laatste het niet-uit-de-tuin deel: een avocado in halve ringen, een paar kerstomaatjes en pijnboompitten.

Ontbijt

Ok, tijd om mezelf even tot de orde te roepen en de blog weer eens wat regelmatiger te gaan onderhouden. Er zijn nooit excuses om uzelf zo rigoreus in je werk onder te dompelen dat er voor bloggen geen tijd meer overblijft. (Allez ja, niet alleen werk, ook in grote kuis houden in de materiele relicten van mijn jeugd, ne mens heeft diejen brol eigenlijk allemaal niet nodig).
't Is niet dat ik intussen niets anders gedaan heb. In de tuin wordt bijna dagelijks wat geoogst (de totale oogststand voor dit jaar staat nu op 27kg!), en daarmee worden dan weer lekkere dingen gekookt, en ook binnen op de vensterbank groeit er wat. Zie boven Priscilla 1, 2 en 3, de (gerecycleerde) pijpajuintjes en onder Babs de basilicumplant. Babs was eerst een bosje basilicum dat bij onze groentenmand zat. Het meeste van haar werd opgegeten, maar een klein takje bewaarden we en zetten we een week in een glas water. En toen kreeg Babs worteltjes en plantten we haar in een pot. En nog een week later ziet ze er als een robuuste jongedame uit.

En zo terwijl ik dit schrijf lepel ik uit een kommetje met mijn favoriete ontbijt van het moment:

• 1 banaan
• handje bosbessen
• kokoschips
• kokosmelk
• verse muntblaadjes

Niet echt een ontbijt uit eigen tuin wel, moet ik zeggen. Behalve de munt dan. Die dan weer wel.
Met frambozen zal het ook wel lekker zijn, je pense. Dus als de eerste herfstframbozen er weer zijn dan probeer ik dat zeker eens uit. Olé!

Paars

Om blij van te worden!

Lavendelblauw

Scenes van een zondags augustustoneel op mijn eetkamertafel.

Het zachte blauw van gedroogde lavendelbloemen. Klaar om op donkere en druilerige winteravonden ons eten te kruiden in het goed gezelschap van salie, tijm en rozemarijn. Om geurzakjes van te maken voor in de klerenkast. Om lekkere thee van te zetten.

En de zachte pluizige zaadjes van het knoopkruid, als een zwanenmeer bijna, met hun ballerina tutu's. Deze mogen met hun paarse bloemen onze voortuin sieren volgend jaar.

En nog meer hoop op nieuw leven met deze zelfgeoogste veldsla-, ruccola- en akeleizaadjes.