Kleren repareren, wie doet da tegenwoordig nog? Als ge iets nieuws kunt kopen voor een fluit van een cent, waarom er tijd en moeite in steken?
Toen ik nog studeerde, en arm was, en andere prioriteiten had (zoals op café gaan, ahja, maar ook serieuzere dingen, zoals boeken kopen en reizen) was dat voor mij een redelijk evidente keuze. Een knoop aannaaien (en op het moment dat al je reserveknopen op zijn maar andere knopen gebruiken die enigzins bij het kledingstuk passen), sokken stoppen, gaten wegstoppen achter lapjes, shorts maken uit versleten jeans, ... Kleren ruilen, ja dat deed ik ook vaak met vriendinnen. En natuurlijk ook tweedehandskleren en schoenen kopen, op rommelmarkten en in de kringloopwinkel.
En toen ging ik werken, en was er meer geld, en had ik andere prioriteiten (zoals niets doen in mijn vrije tijd). Maar dat heeft niet lang geduurd.
Wat een paar jaar geleden financiële noodzaak was is intussen een beetje uitgegroeid tot een vorm van idealisme/minimalisme. Ten eerste, een nieuw hemd kopen kost mij veel meer tijd dan een knoop opnaaien. Ten tweede, elke keer dat ik een nieuw hemd koop wordt er ergens ter wereld iemand uitgebuit om het te maken (tenzij ge natuurlijk Fair-Trade koopt). Ten derde, voor elk hemd dat ik koop zijn er nieuwe productiematerialen nodig, en de productie daarvan heeft meestal niet zo'n fleurige impact op ons moeder (ik bedoel de aarde, voor de duidelijkheid). En ten vierde, elk hemd dat ik weggooi belandt op de grote stinkende afvalberg die al meer dan groot genoeg is.
Het leven van mijn gemiddeld kledingstuk ziet er nu ongeveer zo uit:
- aankoop van kledingstuk
- herstellen indien nodig
- nog eens herstellen
- zijn we er al klaar mee? Nee hoor, nog eens herstellen
- wanneer het helemaal aan zijn einde is, bedenken wat ik er nog mee kan: wordt het een vod? Wordt het een schoenpoetsdoek? Gebruik ik stukjes ervan om andere kleding te herstellen? Het kan ook nog altijd een zakdoek worden (mijn bomma deed dat altijd, zakdoeken maken uit oude lakens)? Doe ik er iets anders creatiefs mee?
- wat overblijft in de textielcontainer gooien
- een nieuw meer duurzaam (Fair-Trade) kledingstuk kopen
We zijn één van de eerste generaties die nooit meer zelf kleding maakt, niet meer kan handwerken, alle kleding die duurder is dan tien euro per stuk duur vindt, en na een paar keer dragen de helft van zijn klerenkast weggooit. Toegegeven, niet iedereen is zo, maar ik heb het hier niet over ieder individu. Voel u dus niet persoonlijk aangevallen.
Dat is redelijk uniek in onze menselijke geschiedenis. Als ge zelf eerst al het garen moest spinnen, vooraleer ge zelfs nog maar aan weven en laat staan aan naaien kon denken, dan dacht ge zeker wel twee, wat zeg ik, misschien wel vijftien keer na vooraleer kleding weggegooid werd. En zelfs in tijden van de eerste industrialisatie, wanneer grondstoffen nog steeds veel kostbaarder waren dan arbeid werd kleding hergebruikt en gerecycleerd tot er nauwelijks iets van over bleef. (Voor het geval ge u afvraagt waarom ik denk dat ik hier iets over te vertellen heb, vraag mij er binnen anderhalf jaar nog eens naar, dan moogt ge mijn doctoraat hierover eens lezen, dat dan hopelijk af is, olé).
En ja, ik geef het helemaal toe, er zijn toffere dingen in de wereld. En soms vraag ik mij ook af, 'waar zijt ge nu in hemelsnaam mee bezig kind?', terwijl ik in de weer ben met naald en draad en er op het scherm in de achtergrond een Britse detective speelt. En dan leest ge zoiets als dit en is alles in één seconde terug klaar en duidelijk.
In short, the above is my crusade for sustainable fashion! Yes, that's really the bottom line. But, IF you want to know what else I was talking about, I'll tell you.
This post sort of started with this article I read earlier today. Well of course it didn't really start there, it started way back, when I was repairing my own clothes when I was a poor student who preferred to spend her money on stuff other than clothes. Necessity over the course of the years turned into an ideology for me. The way our generation treats clothes (and much everything else) makes no sense from a historical point of view. It doesn't make sense from an modern humanitarian point of view either. For every shirt I buy someone (people) or something (the environment) has to suffer. So even though it may not be an easy or convenient choice to make, I choose to repair and reuse my clothes. And I tell you what? Being busy with needle and thread while a British detective is solving a mystery in the background really isn't so terrible!
